Komunikacja przed szkoleniem: dylematy trenera-sapera

05 gru Komunikacja przed szkoleniem: dylematy trenera-sapera

Opowieść z dawnych czasów – trenerem będąc wynajętym przez firmę X, do przeprowadzenia szkolenia z zakresu motywowania pracowników – dla firmy Y:

PRZED

Przed szkoleniem nie można było wydobyć informacji od lidera projektu (aby utworzyć np. materiał do „scenek”)- jaką grupą kierują menedżerowie: dużą? małą? na czym polega ich specyfika pracy?  Jako trener uzbroiłam się więc na różne opcje, co uspokoiło moje obawy i pozwoliło przygotować się na wszystkie warianty. I tak, trener uczy się pokory…Co to znaczy „przygotowany na wszystkie warianty”??:

W TRAKCIE

Będąc już na szkoleniu, jako ten uzbrojony trener, co zastaję: 12-osobową grupę składającą się z:

1)      4 kierowników, którzy przyjechali dowiedzieć się, jak motywować swoich podwładnych (good)

2)      4 podwładnych TYCHŻE kierowników, którzy przyjechali dowiedzieć się, jak SIĘ motywować do pracy (not so good)

3)      4 handlowców – po szkoleniach jakie tylko możliwe, którzy przyjechali dowiedzieć się, jak motywować swoich klientów do zakupu (the worst).

Na dodatek – wszyscy przekonani, że ich potrzeby będą uwzględnione, ponieważ przekazali je do działu szkoleń Y, który miał przekazać je firmie szkoleniowej X. Informacje te – do trenera – nie dotarły. Tradycyjnie trener pojechał poradzić sobie ze wszystkim co zastanie, w myśl analogii „trenerzy – saperzy”.

Pierwszy odruch – odesłać dwie grupy do domu, a zająć się pierwszą, która miała być grupą docelową. Ale w tym przypadku zostałyby mi na sali 4 osoby, nie mówią już o złym PR dla firmy szkoleniowej. Podjęłam wyzwanie i pierwszego dnia wysiliłam chyba całą swoją kreatywność, aby umożliwić zaspokojenie potrzeb trzech grup. Następnie pół nocy spędziłam na opracowaniu planu na II dzień.  Do dziś mam zapisany plan szkolenia®:), który przebiegał częściowo – w jednej sali, a częściowo w dwóch (a ja jedna, czyli jeden trener w dwóch salach – INNOWACJA! – a cóż za oszczędność:)). Bardzo misterna konstrukcja, nie spotykana wcześniej! Częściowo grupy pracowały osobno, częściowo razem, częściowo – oglądały swoje prezentacje nawzajem, w tzw. „akwarium”, udzielając sobie informacji zwrotnych. Działo się! Po szkoleniu – feedback i oceny dostałam b. dobre.

TWO DAYS AFTER

Po powrocie do firmy X, zgłosiłam tę oto sprawę z intencją wzięcia pod uwagę takich „wpadek” w przyszłości i zapobiegnięciu im. Jednak efekt zgłoszenia był mizerny. Dlaczego? Oceny – dobre, trener super sobie poradził, wrażenie dobre zostawił – więc brawo! Mleko się nie wylało, trzeba biec dalej z taczkami na następne szkolenia, a po co coś zmieniać?

Padł  komentarz: „ten temat nadaje się na blog!”, nie napisałam jednak wtedy żadnego  tekstu.  Sytuacja uzmysłowiła mi dylemat trenerski: brać odpowiedzialność  i starać się o efekt kosztem nocnych robót, czy też zrobić swoje, niepowodzenie przypisać innym, a wtedy – jest szansa, że nastąpi jakaś zmiana.

DZIŚ

Dziś faktycznie umieszczam ten tekst na blogu jako opowiastkę z dawnych czasów. Trenerzy- saperzy – łączcie się:).